تورا دوست میدارم تورا دوست میدارم تورا به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام دوست می دارم برای عطر گستره ی بیکران و برای عطر نان گرم برای برفی که آب میشود برای نخستین گل تورا برای دوست داشتن دوست میدارم جز تو چه کسی میتواند مرا منعکس کند؟ من خود خویشتن را بس اندک میبینم بی تو جز گستره ای بیکران نمیبینم میان گذشته و امروز از جدار آینه ی خویش گذشتن نتوانستم باید زندگی را لغت به لغت فرا گیرم راست از آنگونه که لغت به لغت از یادش میبرند تورا دوست میدارم برای فرزانگیت که از آن من نیست تو را برای سلامت به رغم همه آنچیزهایی که بجز وهمی نیست دوست میدارم برای این قلب جاودانه که بازش نمی دارم تو می اندیشی که شکی حال آنکه جز دلیلی نیستی تو همان آفتاب بزرگی که از سر من بالا می رود بدان هنگام که از خویشتن در اطمینانم تورا دوست میدارم تورا به جای تمام کسانی که دوست نمی داشتم دوست میدارم...